Afgelopen zondag was de jaarlijkse rit met mijn collega’s van Pink Elephant.

De dag begon druilerig. Ik had met een collega afgesproken langs de A28 bij Harderwijk, maar onderweg er naar toe had ik toch wel de nodige regendruppels te pakken. Eenmaal in De Meern was het verder gewoon droog en trok de lucht open. Door de regen was de starttijd iets opgeschoven van 10 uur naar 11 uur. Uiteindelijk vertrokken we om 10:30 uur omdat de groep compleet was en iedereen zijn koffie op had.

De route begon dus vanaf de Starbucks langs de A12 bij De Meern. Ik had aangeboden als voorrijder te fungeren omdat de collega, die het normaal doet, op vakantie was. Vandaar reden we zuidoostelijk richting Tiel. In Ophemert hielden we pauze en gebruikte een lunch in Restaurant “Het Dijkhuis”. Daar bleken we 3 man te kort te komen. Er bleek 1 motor met pech te staan (defecte stroomverdeler) en moest dus helaas afhaken. De overige twee kwamen nog op tijd om mee te eten.

Na de lunch over de dijkwegen langs de Waal. Hele stukken waren gemarkeerd als zijnde 30 km/h wegen dus de vaart zat er niet echt in. Het is wel een hele mooie route. Onderweg liet 1 van de rijders weten te moeten tanken, dus… even bij het eerstvolgende tankstation (in Gorinchem) gestopt. Hier werd besloten de route nog tot een uur of 4 te volgen (het was 14:30 uur) en dan nog wat te drinken.

Bij Kinderdijk bleken we nog maar met 4 motoren voorop te rijden. We besloten even te stoppen en het bleek dat iemand een lichte aanrijding had met een wielrenner. Gelukkig niets ernstigs. De fietser wat lichte schaafwonden en de spiegel van de motorrijder lag eraf. Dus de stoet moest ons weer even inhalen.

We stapten weer op de motor maar de aangekomen groep was zo snel weer vertrokken dat we met haast erachter aan moesten. De route stuurden ons naar een veerverbinding, maar de groep stond niet op de boot. Blijkbaar waren ze langs het water verder gereden. Wij vieren ook weer omgekeerd en toen bleek mijn motor afgeslagen te zijn. Ik kreeg hem ook niet meer aan de gang. Heel vreemd. Hij stond in z’n vrij, dodemansknop stond in de goede stand en de omvalschakelaar was het niet want ik had niet om gelegen. Oliepeil gecontroleerd, maar dat was het ook niet. Even naar een vlak stuk gereden en de boel maar eens rustig bekijken. Een collega van mij vroeg me om de motor eens in de versnelling te zetten, daarna opnieuw in z’n vrij te zetten en hem nog eens proberen te starten. Wat denk je… lopen als een zonnetje alsof er niets aan de hand was. Gauw de rit hervat en zo belandden we in Groot-Ammers, waar de rest al op een terrasje zat. Daar hebben we nog even wat gedronken en zijn 2 collega’s en ik richting de A27 gereden. Het was al laat in de middag en ik had die avond nog een afspraak voor een etentje.

Met drie motoren over de A27 razend, waarbij er 1 op een gegeven moment de A28 opdook en de ander bij afslag Huizen de snelweg verliet, was ik om 6 uur weer thuis.

Alles bij elkaar een mooie dag, alleen de route bevatte iets te veel wegen waar minder dan 50 km/h was toegestaan. Toch heb ik al weer zin in de rit van volgend jaar.

Vanwege het ongelukje dat ik met de motor had, vorig jaar, kon de FOG rit die ik gemaakt had niet doorgaan. Dit jaar ging hij dan toch gereden worden op 19 juli.

Verzamelen vanaf 8:30 uur bij de Bosbadhal in Emmeloord was voor velen geen probleem. Alleen… het sportcafé ging pas om 11 uur open en we konden dus geen koffie krijgen aldaar.

Zelf reed ik rond 9:30 uur de snelweg bij Lelystad op en plots reed er een goldwing naast me. Het bleek Rob uit De Lier te zijn. Samen zijn we naar Emmeloord gereden en even de tanks weer volgegooid. Om 10:00 uur kwamen we bij de Bosbadhal waar al zo’n 8 wings te wachten stonden. Tegen 11 uur waren we met zo’n 17 motoren en begonnen we aan de rit. Deze werd wat geplaagd door wat spetters regen, maar over het algemeen was het een goed begin.

Bij het pontje begon de regen erger te worden en besloot ik, omdat iedereen op de pont stond, de stop aan de overkant over te slaan en door te rijden om te zien of we ergens droger konden staan. Hier zijn  helaas 2 motoren afgehaakt vanwege het weer. Dit was pas voorbij Kampen onder een viaduct. Nadat de regen iets minder werd, zijn we de laatste 20 km naar het restaurant gereden om daar van een lekkere lunch te genieten en even op te drogen.

Na de lunch wederom een afvaller en de rest van de rit geen regen meer gehad. Onze laatste tussenstop in Harderhaven was eigenlijk nog maar 20 minuten van ons eindpunt Lelystad af. Hier gingen nog twee motoren richting huis en de rest belandde op het Palazzo in Lelystad.

Voor de eerste rit die ik zelf het voorgereden (en Martin als achterrijder) moet ik zeggen dat het een geslaagde rit was. Ik zal zeker nog eens een keer proberen een rit uit te zetten.

Het is alweer even geleden (3 t/m 6 Juli) maar hier dan toch even mijn belevenissen van dat weekend.

Vrijdag 3 Juli

Op tijd opgestaan en alles ingeladen voor de trip welke, gezien de temperatuur, redelijk verhit zou verlopen. Ik had om 9:00 uur met Ron afgesproken op de parkeerplaats Palmpol, langs de A1 (vlak voor de A30). We zouden samen doorrijden naar de Rastplatz Millingen, net over de grens bij Arnhem. Daar zouden we wachten op het groepje van Ronald, Karin, Bibian en Peter. We hadden daar om 10:45 afgesproken. Om 11:30 uur waren ze er nog niet. We begonnen ons zorgen te maken omdat we ook niets meer via mobiele telefoons hebben gehoord. Tegen 12 uur besloten we verder te rijden en bij de volgende afslag de gemaakte route te volgen. Bij het tankstation was er even verwarring tussen Ron z’n navigatie en de mijne waardoor we even halt hielden. Tot onze verbazing zagen we toen de anderen voorbij rijden. Gelijk erachter aan en bij de eerst volgende stop waren we dan eindelijk weer een groepje. Mooie wegen binnendoor gereden en voorals nog, terwijl het toch erg warm was, ging het redelijk met de temperatuur. Tegen 19:00 uur waren we in Lautenthal bij Pension Der Tourstop. We kregen een hartelijk welkom van Jacqueline en Peter (de pensionhouders). Na een verfrissende douche hebben we heerlijk genoten van een maaltijd Nasi. Helaas is er in heel Duitsland geen kroepoek te krijgen. De zoon van Peter (die er ook verbleef met diens vriendin) is er die dag op uitgestuurd maar nergens kroepoek te vinden. Redelijk op tijd gaan slapen, want om 8:00 uur staat het ontbijt weer klaar.

Zaterdag 4 Juli

De route van vandaag was zo’n 260 km lang. We reden allemaal achter Johan aan, die de route gemaakt had. Zo’n 15 km verderop kwamen we bij een tankstation waar iedereen de motorfiets en zichzelf even van het nodige vocht moest voorzien. Sommigen onder ons houden van een beetje doorrijden en er ontstonden dus twee groepen. Een kleine groep, bestaande uit Peter, Ronald en Karin en mijzelf, zou met wat meer tempo gaan rijden. De rest zou wat rustiger rijden. Halverwege de route was een slingerweg naar boven (Kyffhäuser) en daarboven zouden we ergens een hapje eten. Wij vonden er geen eetgelegenheid en zijn weer naar beneden gereden. Onderaan was wel een plek om te stoppen. In de schaduw hebben we gewacht op de andere groep en toen deze na zo’n 50 minuten langs reed, de berg op, zijn wij ook weer verder gereden. Naar een uurtje rijden hebben wij even wat gegeten en gedronken. Vanaf dat punt was het nog een uurtje rijden naar het pension. Ze lieten mij voorop rijden en wij waren rond 16:00 uur weer bij het pension. De andere groep arriveerde om ongeveer 17:30 uur. ’s Avonds hebben Peter & Jacqueline een heerlijke barbecue  verzorgd en na een gezellige avond weer op tijd naar bed.

Zondag 5 Juli

De gemaakte route van deze dag was maar zo’n 120 km. Ronald vond dat het aantrekken van zijn motorpak niet waard, dus heeft een eigen route uitgezet van zo’n 250 km. Deze dag werd de kleine groep iets groter doordat Rob besloot met ons mee te rijden. Nagenoeg de gehele rit heeft men mij voorop laten rijden. Normaal ben ik niet iemand die graag de leiding neemt, maar het ging prima. Een goede test voor mijn eigen route die we binnenkort gaan rijden. Onderweg een paar druppels regen gehad maar nauwelijks genoeg om je regenpak aan te trekken. Later vernamen we dat de andere groep wel een redelijke bui te verduren hebben gekregen. We moesten om 18:00 uur in het restaurant van de Harzer Schnitzelkönig zijn, dus zorgen dat we ruim om tijd weer terug waren. Terwijl we allemaal in het restaurant zaten, brak er echt even een noodweer los. Gelukkig konden we droog van onze maaltijd genieten.

Ik had een Chili Schnitzel (500g) en een glaasje (2 liter) Bitburger. Na de maaltijd en afgerekend te hebben, was het weer droog en liepen we rustig terug naar het pension. Maar we waren nog maar net terug of er brak weer een enorme bui los. Gelukkig zaten we onder een afdakje en hebben die avond nog lang heerlijk buiten gezeten.

Maandag 6 Juli

Om 10:30 uur de thuisreis aangevangen, na alles te hebben verrekend en de anderen gedag te hebben gezegd. Ron zou niet met ons mee terug rijden, dus vertrokken Peter, Bibian, Ronald en Karin en ik op weg naar Nederland. Weer heerlijk binnendoor gereden en op een gegeven moment de autobahn genomen. Dwars door Dortmund en daar nog even de tank volgegooid. Hier namen we alvast afscheid van elkaar en reden nog een stukje met elkaar op. Op een gegeven moment reden we allemaal een andere snelweg op. Zo dook ik even over half 6 de grens over en stopte om Kitty even te bellen. Toen ik even later de A12 weer opschoot, zag ik een eind voor me twee bekende motoren rijden. Het bleken Peter, Ronald en Karin te zijn. Blijkbaar waren zij met een iets andere route toch ook op de A12 terecht gekomen. Ik haalde hen in, reed rechtdoor en ging er bij Oosterbeek af. Zij waren achter mij de A50 richting Nijmegen opgereden. Binnendoor via Otterloo, Harskamp, Garderen en Harderwijk naar Lelystad gereden waar ik om 19:00 uur aankwam.

Alles bij elkaar een geslaagd weekend zonder enige problemen. Ik heb nu al weer zin in volgend jaar.

Afgelopen weekend heeft het Goldwingforum zijn eerste decennium gevierd. Een heel weekend lang met een grote groep Goldwing liefhebbers en eventuele geïnteresseerden. De start was op vrijdagmiddag op recreatiepark ‘Slabroek’ in Uden en eindigde daar op zondag middag.

Vrijdag aan het eind van de dag was het in Lelystad zulk slecht weer dat ik niet van plan was om nog naar het zuiden af te reizen. Daarom besloot ik om zaterdag tussen 11 en 12 bij Bikers Best in Renswoude mezelf bij de groep te voegen. John en Karin van Bikers Best hadden een lunch ter beschikking gesteld en niet zo zuinig ook. Twee soorten soep, diverse broodjes, beleg voor elk wat wils, krentebollen, melk, karnemelk en diverse frisdranken.

Daarna zou de eigenlijke rit beginnen (althans voor mij) en deze leidde ons via de Posbank (bij Arnhem) door Duitsland (waar we ook een pauze hielden) terug naar Uden. Eenmaal op de camping heb ik eerst even mijn tent opgezet… nou ja… tent…

De avond verliep enorm vrolijk en gezellig en we hebben enorm gelachen. De barbecue was wat aan de mindere kant en dat lag niet aan het vlees. Naarmate het wat frisser werd, begaven we ons naar de vuurplaats om een kampvuur te maken en marshmallows te roosteren. Rond 0:15 uur was ik als laatste nog over en dus de tent maar opgezocht.

De volgende dag werd ik wakker met een misselijk gevoel. Ik heb wel vaker een kater, maar dat weerhoud me er niet van om toch mee te rijden. Deze keer was het echter wat erger en heb ik ook verscheidene malen over gegeven. Zelfs nadat mijn maag helemaal leeg was, hield het niet op. Ik vermoed een combinatie van alcohol en het eten dat verkeerd gevallen is; er was namelijk nog iemand ziek. Ik heb tussendoor mijn tent en spullen nog kunnen inpakken en was startklaar. Helaas heb ik toch maar besloten deze tocht niet mee te rijden. Laat in de middag, nadat ik wat geslapen had (in de camper van Willy en Yvonne), ging het weer beter en was het wachten op de terugkomst van de groep. Een hele hoop zijn onderweg afgehaakt en richting huis vertrokken, dus een kleine groep arriveerde voor nog een laatste kop koffie en een stukje gebak.

Ik reed samen met Eric (die ook in Lelystad woont) weer naar huis en we hebben bij de Anytyme op het Palazzo nog even wat gegeten. Rond 19:30 uur was ik weer thuis.

Totaal geen spijt van het weekend en ik heb erg genoten. Wel houd ik het in het vervolg bij dit soort evenementen alleen bij bier.

Allemachtig wat een druk en vermoeiend weekend is dit geweest. Men denkt misschien dat motorrijden relaxed en makkelijk is, het tegendeel is waar. Zeker op het rijden van georganiseerde of voorgeprepareerde ritten moet er flink gewerkt worden op de motor. Denk alleen al aan de bochten… het hele tijd bezig met het gas, koppeling, rem en stuur. Dit weekend dus zowel zaterdag als zondag gereden en je kunt stellen… we hebben de aftrap van het nieuwe motorseizoen gehad.

Zaterdag 18 april.

In Waalwijk stond de Goedendoeldag van Speciale Basis School ‘Het Zilverlicht’ op het programma. Het doel is om de kinderen van die school een heerlijke dag te bezorgen achter op de grote machines. Dit jaar werd het evenement voor de 9de keer gehouden en voor mij was het de eerste keer dat ik meerijd.

’s Morgens tussen 8 en 10 uur moesten we verzamelen bij Pols Motoren in Waalwijk. We werden ontvangen met koffie en een worstebroodje. Ook kon je het T-shirt van deze editie hier ophalen. Hier vandaan reden we naar camping ‘Het Genieten’ om de kinderen te halen. Nadat alle motoren waren geparkeerd, werden de kinderen het veld op gelaten om een motor uit te zoeken waarop ze mee wilden rijden.

Een wat verlegen meisje met haar ouders kwamen bij en ze zei zachtjes tegen haar ouders; “Ik vind deze wel mooi. Mag ik hierop meerijden?” Haar ouders zeiden tegen haar: “Dat moet je aan die meneer vragen…” Natuurlijk mocht ze mee rijden. Daarvoor was ik gekomen. Ze stelde zich voor en haar naam was Jené. Ik weet niet of ik het goed schrijf maar zo spreek je het uit. Het blijkt in een Afrikaanse taal (geen idee welke) te betekenen “Van mij”. Overigens was ze verder niet van Afrikaanse afkomst.

We hebben twee ritten van ongeveer anderhalf uur gereden, 1 ’s morgens en 1 ’s middags. Voor zover ik heb kunnen nagaan heeft ze ervan genoten. Dat geldt ook voor mij.

Aan het eind van de dag weer naar huis en toen was ik wel even op. Ik heb met Kitty op de bank gezeten, wat series en een film gekeken en nog voor 23:30 uur mijn bed in.

Zondag 19 april.

Martin had op facebook (in de groep ‘Motorrijders Uit Flevoland’) op hele korte termijn een rit gepland en ik wist nog niet zeker of ik daar aan mee zou doen. Toen ik dit voorstelde aan Kitty en zij ineens besloot om mee te gaan (achterop) was dat dus geregeld. Martin zou tussen 11 en half 12 bij ons zijn voor een bakkie koffie en daarna zouden we naar de MacDonald’s bij de A6 rijden om daar mensen op te pikken die ook mee wilden. Daar velen wel wilden maar toch om diverse redenen moesten afhaken, bleek er dus maar 1 persoon mee te rijden. Anja uit Zeewolde.

Met z’n vieren en heerlijke dag gehad en erg mooi weer. Niet te warm, lekker zonnetje en een mooie route. Hoewel het op de Posbank een klein beetje mis ging. Martin was even gedesorienteerd in een bocht welke omhoog liep waardoor Anja moest stoppen en daarachter kwam ik. Een Goldwing stoppen op een helling heb ik slechte ervaringen mee dus ik wilde eerst het stuur recht hebben voordat ik stil stond. Daarbij raakte mijn spiegel de spiegel van de Honda Deauville van Anja. Gelukkig verder geen schade maar we stonden wel in een bocht stil. Nu bleek Martin zijn motor niet meer overeind te kunnen houden enlag op zijn beugels. Even onze motoren wegzetten en helpen. Gelukkig waren er nog meer motorrijders die even hielpen.

Vervolgens kreeg Martin de Harley niet aan de praat. Nu weet ik, vanuit de Goldwing, dat alles uit moet en in de basis stand moet staan om zo’n motor na op z’n zij gelegen te hebben aan de praat te krijgen. Blijkbaar kreeg Martin de versnelling niet in de neutraal-stand. Na nog een paar maal proberen lukte het eindelijk en konden we de tocht voortzetten.

In Nijkerk haakte Anja af en reden we met twee motoren door naar Lelystad. Martin reed nog even mee voor een kop koffie en vertrok daarna richting huis.

Voor mij wordt het vanavond ook niet zo laat. Het heeft een boel energie gekost dit weekend. Maar het was wel heerlijk om te kunnen rijden.